Szaro, buro i ponuro

Dopiero co zaczęła się moja przygoda z blogowaniem, a tu proszę...taka przerwa. Powód? Banalny. Jesienno - zimowa chandra plus okropne zmęczenie materiału. Ostatnie dni przeleciały mi w mgnieniu oka. Nawet nie wiem kiedy! Jakoś z niczym się nie mogłam wyrobić, nic nie wychodziło tak jakby się chciało. Czułam się złą matką, beznadziejną żoną i brzydką, niezdarną i niezorganizowaną dziewuchą, której wszystko wali się i pali. Jesienna deprecha jak się patrzy :)

Minęło parę dni, był płacz w poduszkę i parę krzyków. Od razu lepiej :) Mąż jak zwykle okazał się wyrozumiały, wyjątkowo empatyczny i wspierał mnie w tym moim małym dołku. Nawet dostało mi się słodziutkie śniadanko do łóżka na poprawę humoru :)

Inwencja mojego A. :) Po lewej: mleko z płatkami, po prawej: jogurt grecki z musli i czekoladą :) Pyyychotka :) Milion kalorii z rana :D A i na serduszko sobie zasłużyłam :)

Zły humor póki co minął. Oby na długo!

Wracamy do życia. Z uśmiechem i nowymi pokładami energii. I dodatkowymi kilogramami (tak się kończy zajadanie smutków) :)

A Wy? Jakie macie sposoby na te deszczowe, ponure i szare dni? Dobra książka? Sen? Lampka winka? A może chipsy, piwko i konsola? ;)

Pozdrawiam cieplutko i obiecuję (samej sobie)już się tak łatwo nie poddawać i w jesienno - zimowe chandry nie popadać! A co!